...narito ang salaysay ng isang first timer...
ako nga pala si charo isang simpleng mamamayan ng bansang Pilipinas n minsang nangarap n makapaglakbay sa ibang bansa ....ibabahagi ko sa inyo ang kauna unahan kong karanasan....(wag kaung mag isip ng malaswa hindi un ang tinutukoy ko...) Nais ko pong ibahagi ito sa salitang kinalakhan ko kaya magtiis kau kasi pure tagalog ito..hindi pala pure...may halo din hehehe....hahahahaha
Opo mga kaibigan at minamahal ko...nagkaroon ng katuparan ang pangarap n iyon...sa mga sandaling ito ay nasa malayong lugar n po ako... Hindi ko inaasahan n dito pala ako mapapadpad sa mundo ng mga arabo! hahaha....
Ang ibabahagi kong ito ay tungkol sa mga first time....First time sa airplane, first time mag isa...first time maglakbay...basta lahat first time...hahahhaa...so tara na! HANDA NA BA KAYO???
Nag umpisa ang kwento ko sa unang araw ng aking paglisan.... JUNE 17, 2007! kasama ko ang aking ina nung araw n iyon...nyahahahaha...hindi ko inaasahan na magiging memorable pala ito...talagang hindi ko ito malilimutan...mga kaibigan hindi po ako nakaalis!...... kasi expired ang visa ko....9 days n palang expired ang pinakaiingatan kong visa (***kung alam ko lang na expired n un eh hindi ko na nilagay sa folder at plastic envelope...hahahha) first time ko pong maharang sa airport dahil sa expired visa! hahaha Dahil ganun n nga ang mga pangyayari, wala n akong magagawa kundi umuwi ng bahay at kalimutang paalis pala ako...Hay naku, ganun pala ang feeling ng mareject! halo halong emosyon ang naramdaman ko...((((masaya=kasi my time p akong makasama ang aking tatay, kuya, mga pinsan at bunsong utol ko)))), ((((malungkot=kasi hindi p ako makakasakay ng eroplano)))), ((((nahihiya=kasi malamang aasarin ako ng mga kaibigan ko ***lalo na si aldrich! ***kasi nag pa despedida party pa ako hindi n mn pala tuloy)))).
Si mommy lamang ang nakaalis nung araw n iyon...(JUNE 17, 2007) ako naiwan n nmn sa pilipinas...hahaha...
makalipas ang ilang araw ay nalaman n ng buong mundo ang kwento ko...bakit kaya???? malamang kasi alam ni adich at ng mga bakla (tere at beki!)! hehehehe...hehehe
hindi p po nagtatapos ang kwento ko...umpisa p lang po yan!
to be continued....
ako nga pala si charo isang simpleng mamamayan ng bansang Pilipinas n minsang nangarap n makapaglakbay sa ibang bansa ....ibabahagi ko sa inyo ang kauna unahan kong karanasan....(wag kaung mag isip ng malaswa hindi un ang tinutukoy ko...) Nais ko pong ibahagi ito sa salitang kinalakhan ko kaya magtiis kau kasi pure tagalog ito..hindi pala pure...may halo din hehehe....hahahahaha
Opo mga kaibigan at minamahal ko...nagkaroon ng katuparan ang pangarap n iyon...sa mga sandaling ito ay nasa malayong lugar n po ako... Hindi ko inaasahan n dito pala ako mapapadpad sa mundo ng mga arabo! hahaha....
Ang ibabahagi kong ito ay tungkol sa mga first time....First time sa airplane, first time mag isa...first time maglakbay...basta lahat first time...hahahhaa...so tara na! HANDA NA BA KAYO???
Nag umpisa ang kwento ko sa unang araw ng aking paglisan.... JUNE 17, 2007! kasama ko ang aking ina nung araw n iyon...nyahahahaha...hindi ko inaasahan na magiging memorable pala ito...talagang hindi ko ito malilimutan...mga kaibigan hindi po ako nakaalis!...... kasi expired ang visa ko....9 days n palang expired ang pinakaiingatan kong visa (***kung alam ko lang na expired n un eh hindi ko na nilagay sa folder at plastic envelope...hahahha) first time ko pong maharang sa airport dahil sa expired visa! hahaha Dahil ganun n nga ang mga pangyayari, wala n akong magagawa kundi umuwi ng bahay at kalimutang paalis pala ako...Hay naku, ganun pala ang feeling ng mareject! halo halong emosyon ang naramdaman ko...((((masaya=kasi my time p akong makasama ang aking tatay, kuya, mga pinsan at bunsong utol ko)))), ((((malungkot=kasi hindi p ako makakasakay ng eroplano)))), ((((nahihiya=kasi malamang aasarin ako ng mga kaibigan ko ***lalo na si aldrich! ***kasi nag pa despedida party pa ako hindi n mn pala tuloy)))).
Si mommy lamang ang nakaalis nung araw n iyon...(JUNE 17, 2007) ako naiwan n nmn sa pilipinas...hahaha...
makalipas ang ilang araw ay nalaman n ng buong mundo ang kwento ko...bakit kaya???? malamang kasi alam ni adich at ng mga bakla (tere at beki!)! hehehehe...hehehe
hindi p po nagtatapos ang kwento ko...umpisa p lang po yan!
to be continued....
No comments:
Post a Comment